Wim de Leeuw (voormalig) De Leeuw Makelaardij: Na de makelaardij

Wim de Leeuw verkocht in 2020 De Leeuw Makelaardij, als onderdeel van De Leeuw Groep BV, aan Heilbron. Bijna drie jaar later maken we de balans op. Hoe bevalt het niet-werkende leven? Hoe kijkt Wim terug op zijn carrière en leven?

De geboorte van De Leeuw

De Leeuw Makelaardij kent een onwaarschijnlijke start. Gedwongen door de naoorlogse woningnood, woonden de pasgetrouwde ouders van Wim de Leeuw in bij de moeder van zijn vader. Vanuit die woning begon zijn vader in 1951 met een eigen administratiekantoor. Daar kwam al snel bemiddeling in verzekeringen bij. Pas in 1971 werd het kantoor ook actief in de makelaardij.

Bij de geboorte van Wim in 1962 moest zijn vader aan zijn moeder beloven om hem niet te forceren in het bedrijf te stappen. Van dwang is nooit sprake geweest, maar dat Wim uiteindelijk toch het bedrijf in is gestapt, is geen verrassing.

Kind aan huis kantoor

Het bedrijf groeide uiteindelijk het huis uit en verhuisde naar een eigen locatie. Toch draaide alles in het huis waar Wim in opgroeide nog steeds om het bedrijf. Moeder keek uit het raam of een sollicitant niet stiekem een peuk in de tuin weggooide en op nieuwjaarsdag kwamen alle medewerkers over de vloer voor de nieuwjaarsreceptie. Zelf was Wim daarnaast veel op kantoor te vinden. Als kind speelde hij met rekenmachines en op zijn zeventiende combineerde hij vakantiewerk achter de receptie van het bedrijf met het behalen van het eerste verzekeringsdiploma.

De stap naar de universiteit

Van de mavo, naar de havo, via het HBO, lukte het Wim uiteindelijk om op de Universiteit te starten met de studie Rechten. Dat was een persoonlijke overwinning, want zijn schoolcarrière leed eerder altijd onder het uitval door zijn astmatische problemen. Op de universiteit vond Wim zijn draai en begon hij ineens hoge cijfers te halen. Anders dan op de mavo ging het niet meer om stampen, maar om het systeem begrijpen. Dat beviel Wim.

‘Toen een brandplek door een strijkijzer ook ineens als brandschade werd gekwalificeerd, leidde dat tot uitbreiding van de inboedelverzekeringen’

Hij kon de uitbreidingen in het aansprakelijkheidsrecht één-op-één koppelen aan praktijkvoorbeelden uit de verzekeringswereld: ‘Toen een brandplek door een strijkijzer ook ineens als brandschade werd gekwalificeerd, leidde dat tot uitbreiding van de inboedelverzekeringen. Voor duizenden klanten ging de premie met tientjes per jaar omhoog.’

Tijdens zijn studententijd kreeg Wim zijn eerste salesbaantje. Bij Integrand belde hij bedrijven op met openstaande vacatures om studenten te plaatsen. Dat bleek later nog een waardevolle ervaring. Daarnaast werd Wim actief bij de rechtswinkel. Hij was bekend met de wereld van werkgevers en verhuurders, maar nu leerde hij de andere kant kennen: huurders van huisjesmelkers en werknemers met verschrikkelijke bazen.

De start bij De Leeuw Makelaardij

Je kan nog wel drie keer De Leeuw heten. Als je maar één moment denkt dat je een streepje voor hebt door jouw achternaam, heb je het mis.

Na het behalen van zijn meestertitel, verslechtert de gezondheid van zijn vader. Wim kiest er daarom voor om direct te starten bij het familiebedrijf. De dagelijkse leiding lag toen al bij een algemeen directeur. Hij hoefde niet te rekenen op een rode loper: ‘Je kan nog wel drie keer De Leeuw heten. Als je maar één moment denkt dat je een streepje voor hebt door jouw achternaam, heb je het mis. Je zult je drie keer zo hard moeten bewijzen.’

Van verhuurders naar huisjesmelkers

Wim start als makelaar in Leiden. De Leeuw Makelaardij deed in die periode iets wat Wim tijdens zijn studentenbaan bij Integrand al had geleerd. In de krant zocht Wim advertenties op van mensen die zelf hun huis aan het verkopen waren. Hij belde die eigenaren op en stelde voor dat hij de verkoop zou doen. Dat iets waar andere NVM-makelaars in de tijd hun neus voor ophaalde. Voor Wim paste het bij zijn aanpak. Al snel domineerde De Leeuw Makelaardij zelf de advertentiepagina van het Leids Dagblad: ‘van aanbod komt aanbod’.

Organiseren, hete aardappels en weerstand

Na de buitendienst werd Wim actief in de interne organisatie. Onder zijn regie volgde binnen De Leeuw Makelaardij de eerste automatiseringsgolf. Na deze organisatorische klus wordt Wim gevraagd in Hoofddorp een vestiging te openen. Daar waren ze in Hoofddorp niet blij mee:

‘Ik zie dat u open bent op zaterdag, en op koopavond. Dat doen wij hier niet. En u brengt een woningkrant uit, dat is hier ook verboden.’

‘Voor 2000, voor het vrijgegeven van de titel, had de NVM veel kenmerken van een kartel en een old boys network. In Leiden had ik mijn diploma gehaald en mijn vaktest afgelegd. Terwijl daar de aanvraag voor het lidmaatschap van de NVM liep, verhuisde ik met mijn activiteiten naar Hoofddorp. Ineens ging niet meer de afdeling Leiden over mijn lidmaatschap, maar mocht de afdeling Haarlem bepalen of zij zin hadden in een nieuwe concurrent en ik mocht toetreden. Ik had toen een gesprek met een spreekwoordelijke hete aardappel uit Aardenhout. ‘Wat doet u, als makelaar uit Rijnsburg, hier in Hoofddorp? Waarom heeft u zich niet eerst netjes voorgesteld aan de andere makelaars? Ik zie dat u open bent op zaterdag, en op koopavond. Dat doen wij hier niet. En u brengt een woningkrant uit, dat is hier ook verboden.’ Mijn reactie was: ’ik word betaald door mijn opdrachtgevers, niet door mijn collega makelaars’. Het resultaat: ik kreeg de kwalificatie ‘arrogant en agressief’ en moest mij maar langer bewijzen. Uiteindelijk ben ik nog jaren kandidaat-makelaar gebleven.

De directie in

In 1991 kwam het punt dat Wim samen met de algemeen directeur het bedrijf van zijn vader overnam. ‘Ik was negenentwintig en moest salarisgesprekken voeren met mensen die er al twintig jaar werkten. Vooraf dacht ik dat ik daar klaar voor was; dat viel enorm tegen.’

‘Ik was negenentwintig en moest salarisgesprekken voeren met mensen die er al twintig jaar werkten.’

Hij kon het kantoor pas echt naar zijn hand zetten, toen hij zijn compagnon en collega- directeur in 2000 uitkocht. Dat was het moment dat Wim zijn eigen team ging bouwen. Hij huurde Holland Consulting Group in om de organisatiestructuur tegen het licht te houden. ‘Als ik zo kritisch naar mijn middenkader laat kijken, moet ik mezelf ook binnenste buiten laten keren.’

De juiste compagnons

Voor Wim werd zo duidelijk dat hij een compagnon nodig had. Het advieskantoor adviseerde Wim op zoek te gaan naar een though guy voor aan het front. ‘Toen de resultaten van mijn assessment met mij werden gedeeld ben ik ’s avond op een rots gaan zitten met een glas whisky. Dat glas heb ik nog steeds hier in de kast staan.’

‘Toen de resultaten van mijn assessment met mij werden gedeeld ben ik ’s avond op een rots gaan zitten met een glas whisky. Dat glas heb ik nog steeds hier in de kast staan.’

Uiteindelijk vond Wim zijn 2 compagnons. ‘Als je een goede compagnon vindt, dan is dat een aanvulling op wie je bent. Dat betekent ook dat het op punten gaat schuren. Maar van wrijving krijg je glans.’

In die periode richtte het nieuwe directieteam zich meer op rendement in plaats van volume. Binnen de organisatie werd veel meer gemeten: interne verwijzingen naar hypotheken en verzekeringen, hoe snel de telefooon wordt opgenomen en de klanttevredenheid. ‘Wij betaalden onze makelaars altijd goed, maar we verwachtten dan ook veel van ze. Soms schrokken sollicitanten van de omzetten die onze makelaars maken. Wij zorgden als organisatie dat de ondersteuning zodanig was, dat onze makelaars ook dat soort omzetten konden halen. Ook werd er meer focus aangebracht in de organisatie. Van een drukkerij, het paradepaardje van zijn vader, werd afscheid genomen.’

De verkoop

‘Mijn vrouw kreeg in 2019 een hersenbloeding. Zij heeft daar achteraf gelukkig helemaal niets aan overgehouden. Ik, daarentegen, wél. De schrik zat er goed in. Een maand later ontvingen mijn compagnon Terry Bloemert en ik een offer we couldn’t refuse van Heilbron. Zij hadden enkele jaren eerder al eens op de deur geklopt, maar wij waren bezig met de eigen opvolging.’ Zowel mijn zoon als mijn schoonzoon hebben overwogen om de organisatie over te nemen. Nu was de situatie anders. Ik wist meteen dat ik dit moest doen.’

‘Ik wist meteen dat ik dit moest doen’

Werknemers informeren

Hoe Wim vervolgens met de overname is omgegaan, kenschetst de houding van Wim naar zijn mensen. ‘We hadden de intentieverklaring getekend, maar het due diligence onderzoek startte pas halverwege februari. Elk jaar hield ik een nieuwjaarsrede en ik kon daar gewoon niet een standaardverhaal houden zonder iets te zeggen over de overname.’ En dus informeerde Wim zijn personeel over de aanstaande verkoop nog voordat de transactie definitief was. ‘Ik denk dat de medewerkers bij De Leeuw dat niet realiseren. Dan moet je als ondernemer knettergek zijn’, aldus Wim zelf.

‘Dan moet je als ondernemer knettergek zijn.’

‘Gelukkig hadden we de zaakjes zo goed op orde, dat ik mij geen enkel moment druk heb gemaakt over dat boekenonderzoek. De mensen van Heilbron zeiden achteraf dat ze nog nooit zo weinig waren tegengekomen bij een overname.’

Het leven na de verkoop

‘Toen de verkoop was afgerond ben ik vooral bezig geweest met mensen vertellen met wat ik allemaal van plan was. Daar is uiteindelijk maar weinig van terechtgekomen.’ Wim is begonnen aan een project om de bedrijfsgeschiedenis van De Leeuw op papier te zetten. ‘Onderwijl realiseerde ik mij wel dat waarschijnlijk niemand dat boek gaat lezen. Toch vind ik het leuk om daar regelmatig aan te werken.’ Daarnaast speelt Wim nu fanatiek elke dag tafeltennis. Een keer per week geeft hij zelfs les aan een klein groepje ouderen. Wim is nog betrokken bij enkele lokale commissies, maar dat vindt hij stiekem nog te veel op werk lijken.

Wat is jouw tip aan andere kantoren?

‘Ik snap niet dat kantoren niet allemaal verzekeringen en hypotheken er bij doen. Met verzekeringen blijf je altijd top-of-mind. Ik weet niet of ik een makelaardij had durven runnen, zonder de stabiele inkomsten van verzekeringen.’

Naar welke andere kantoren kijk je op?

Ik vind kantoren met kleur leuk. De meesten lijken zo erg op elkaar, maar er zijn enkele mooie uitzonderingen. Frits Wilbrink van Wilbrink & v.d. Vught Makelaars bijvoorbeeld. Die verkoopt vanuit één vestiging in Lisse in de hele regio de parels uit de markt. En durft nee te zeggen als hij zijn courtage moet verdedigen. Dat vind ik leuk. In Leiden vind ik Ralf Lek leuk. Die stopt als hij voldoende opdrachten heeft. Dan doet hij het gewoon niet. Dan gaan mensen op de wachtlijst. Hij verkoopt ook alleen maar woningen die hij leukt vindt, zoals monumenten. Heb je een nieuwbouwwoning, dan doet hij het gewoon niet. Dat is kleur.’

Dit interview is een onderdeel van een interviewserie met de spelbepalers in de makelaardij en de woningmarkt. Elke maand verschijnt er een nieuw interview. Tips voor wie wij als volgende moeten interviewen? Mail ons op info@mijnverkoopmakelaar.nl

Lees hier meer over Mijn Verkoopmakelaar voor makelaars